مقایسه تأثیر سه حشره کش و رهاسازی بال توری سبز [<i>chrysoperla carnea</i><span dir=ltr> (steph.)</span>] علیه سفید بالک گلخانه <span dir=ltr>(<i>trialeurodes vaporariorum</i> west.)</span>

سفیدبالک گلخانه (trialeurodes vaporariorum west) یکی از آفات مهم گیاهان زراعی و زینتی در مزارع و گلخانه هاست، که عموماً با استفاده از سموم شیمیایی و عوامل کنترل بیولوژیک با آن مبارزه می شود. در این پژوهش، به طور جداگانه تأثیر رها سازی تخم بال توری سبز (chrysoperla carnea steph) درون کیسه های مخصوص به نام کرایزوبگ علیه پوره آفت در نسبت های رها سازی 1:1، 1:5، 1:10، 1:15 و 1:20 (شکار:شکارگر)، و نیز اثر سه حشره کش کونفیدر (محلول غلیظ قابل حل در آب 35 درصد)، پرمترین (امولسیون 25 درصد) و دیمیلین (پودر قابل حل در آب 25 درصد)، به ترتیب در غلظت های 3/0 میلی لیتر، 3/0 میلی لیتر و 15/0 گرم در یک لیتر آب، بر جمعیت پوره های آفت روی گیاه گوجه فرنگی بررسی شد. در یک آزمایش، تخم بال توری در نسبت های مختلف روی 150 پوره از سنین مختلف آفت رها شد، و تیمار شاهد نیز شامل کیسه بدون تخم بود. یازده روز بعد، میزان مرگ و میر پوره های آفت در اثر شکارگری بال توری سبز محاسبه گردید. در آزمایش دیگر، تاثیر سه حشره کش فوق بررسی و در تیمار شاهد فقط آب پاشیده شد. هر دو آزمایش در چارچوب طرح بلوک کامل تصادفی با چهار تکرار و در شرایط گلخانه با میانگین دمای5± 25 درجه سانتی گراد، رطوبت نسبی 50 تا 60 درصد و شرایط نوری 10 ساعت تاریکی و 14 ساعت روشنایی انجام شد. میانگین های داده ها با آزمون چند دامنه ای دانکن مقایسه شدند. نتایج نشان داد که یک بار رها سازی تخم بال توری سبز در نسبت 1:1، باعث حداکثر 42/52 درصد مرگ و میر در جمعیت پوره های آفت می شود، و رها سازی های دوباره شکارگر ضروری است. از میان سموم شیمیایی نیز با یک بار سم پاشی، حشره کش کونفیدر با بیشترین تأثیر، حدود 88 درصد مرگ و میر جمعیت آفت را در پی داشت. اگرچه تأثیر حشره کش بیشتر از رها سازی شکارگر بود، ولی هیچ کدام از دو روش باعث کنترل مؤثر آفت نشدند. بنابراین، به نظر می رسد در مبارزه با این آفت، اولاً کاربرد مجدد تیمارها مورد نیاز است، و ثانیاً احتمالاً تلفیق دو روش مبارزه شیمیایی و بیولوژیک باعث نتیجه بهتری خواهد شد.